Gençlik hem kapitalist dünya sahnesinde hem de bulunduğumuz coğrafya özelinde birçok başkaldırının, isyanın ateşleyici fitili olmuş, kimi...

Gençlik kapitalizmin dişlileri arasında ya üretimden koparılmış ya da ucuz iş gücü olarak sömürülüyor. 68’den Gezi’ye uzanan miras, bugün barınma krizi, borç, baskı ve polis şiddetiyle bastırılmak isteniyor. Dağınıklığı aşmanın yolu; pre-sendikalist örgütlenme, kampüs savunma komiteleri ve sınıfla birleşmekten geçiyor. Antifaşist, devrimci bir gençlik hareketi olmadan sosyalizm mücadelesi eksik kalır.

Gençliğin önünde iki yol vardır: Ya özgürlük maskesi takmış liberal bireyciliğin pasif öznesi olarak yalnızlaşmak ya da özgürlüğü kolektif iradeyle tanımlayan sosyalist örgütlülüğün parçası olmak. Engels’in işaret ettiği gibi, özgürlük keyfî tercihlerle değil, zorunlulukların kavranmasıyla başlar. Bugün bu zorunluluk, gençliği örgütlü mücadeleye çağırmaktadır.