52. Yılında Politeknik Radyosu Hâlâ Bizi Çağırıyor

17 Kasım 1973’teki Atina Politeknik Ayaklanması, Yunanistan’daki 1967–74 arasındaki ABD destekli askeri cunta rejimine karşı biriken öfkenin üniversite gençliği içinde patlamasıyla ortaya çıktı. Cunta yılları boyunca siyasal örgütlenme yasaklanmış, sendikalar dağıtılmış, işkence ve sansür olağan hale gelmişti. Üniversiteler ise gençliğin rejime karşı nefes alabildiği son alanlardan biriydi. 14 Kasım’da Politeknik öğrencileri, askeri baskıya ve üniversite özerkliğinin kaldırılmasına karşı işgale başladı; kısa sürede okulun içinden bir radyo kurdular ve tüm halka “Yunan halkı direniyor!” çağrısı yaptılar. Bu radyo, ayaklanmanın moral ve politik odağı haline geldi.

İşgalle büyüyen hareket üç gün içinde yalnızca bir öğrenci eylemi olmaktan çıktı. İşçiler, memurlar, yoksullar ve kentliler Politeknik’in etrafında toplanmaya başladı. Atina sokaklarında barikatlar kuruldu; öğrenciler, halktan gelen yiyecek ve ilaçlarla direnişi ortak bir dayanışma örgütüne dönüştürdüler. Rejim ise genişleyen desteğin yarattığı tehditle 16–17 Kasım gecesi tankları kampüse sürdü. Kapıların ezilmesiyle başlayan saldırıda çok sayıda öğrenci öldürüldü veya yaralandı. Ayaklanma fiziksel olarak bastırılsa da rejimin meşruiyetini geri dönüşsüz biçimde çökerten asıl darbe burada vuruldu.

Politeknik Direnişi, kısa süre sonra bütün ülkeyi saran protestoların tetikleyicisi oldu ve birkaç ay içinde cunta çöktü. Bu direnişin en önemli kazanımı, gençliğin öncülük ettiği örgütlü bir halk hareketinin karanlık dönemlerde bile çıkış yolunu gösterebileceğini kanıtlamasıydı. Bugün Yunanistan’da 17 Kasım, diktatörlüğe karşı direnişin ve anti-emperyalist mücadelenin simge günü olarak anılıyor.

Ve tam da bu yüzden Politeknik’te yükselen o özgürlük çığlığı, bugün bizim mücadelemizde sadece bir hatıra değil, yol gösteren bir meşaledir. 19 Mart’ta Beyazıt’ta barikatların yıkılmasıyla yükselen direnişimiz, gençliğin “artık yeter” diyen öfkesinin yeniden tarihe karıştığı andı. O gün sokakta yürüyen bizler, Politeknik’in çatılarında kurulu o devrimci radyonun sesini bir kez daha duyar gibiydik: “Halk direniyor!” Bugün de aynı ses, aynı irade, aynı inat hayat buluyor. Gençlik, baskıya, hukuksuzluğa, talana karşı hızlı ve kararlı adımlarla yürüyor.

Politeknik’in mirası, işte tam da burada barikatların ardında yaşıyor!